Δεν είμαι Γιαννιώτης. Δεν είχα επαρκή ερεθίσματα για ν´ αποφανθώ σχετικά με τον Βίο και την Πολιτεία του εκλιπόντος Μητροπολίτου Θεοκλήτου. Αρκούμαι ν´ αφουγκραστώ την κρίση των Γιαννιωτών. Θετική ήταν η γνώμη που σχημάτισα γι αυτόν, κατά το παρελθόν, από τις ψύχραιμες και νουνεχείς τοποθετήσεις του στο ζήτημα των ταυτοτήτων και στο ζήτημα των περιφορών, δίκην αρπαχτής, " ιερών κειμηλίων ". Μ´ άρεσε η διαμάχη του με τον ακραίο Χριστόδουλο. Τον " πήγαινα", για να εκφραστώ λίγο λαϊκά, για το τσαγανό του. Θα γκρινιάξω, όμως, αν και θα συγκρουστώ με το νωπό λαϊκό αίσθημα, και θα πω ότι δε μου άρεσε η κώφωση ή η αδράνεια ή η υστεροβουλία, όπως θέλετε πείτε το, που επέδειξε στο εύλογο και δίκαιο αίτημα φορέων και ιδιωτών της πόλης να συνεργαστεί, για να περιέλθει το κληροδότημα Σταύρου στον φυσικό αποδέκτη του, την Γιαννιώτικη κοινωνία. Ήταν, κατ´ εμέ, μια ενοχλητική αναντιστοιχία, και οι Ιεράρχες κρίνονται και γι αυτό...