Παρακολουθώντας όλες αυτές τις μέρες τα σχόλια και τους ύμνους για την ανθρωπιά και την αυταπάρνηση των νησιωτών του Αιγαίου, αναφορικά με το θέμα της αντιμετώπισης της προσφυγικής ροής προς τα νησιά, σκέφτομαι ότι ίσως κι ο Πολωνός ή ο Ούγγρος, αν βρίσκονταν στην ίδια γωνιά κι ανατιμετώπιζαν το ίδιο δράμα, με όλες τις συντεταγμένες τους, θα αντιδρούσαν ενδεχομένως με τον ίδιο ή αντίστοιχο τρόπο απέναντι στο πρόβλημα. Γιατί πιστεύω ότι πέρα κι ανεξάρτητα από ιδεολογίες, καταβολές, μόρφωση, ιστορία, παράδοση, αξιακά συστήματα, υπάρχει βαθιά στο ανθρώπινο γονιδίωμα ο σπόρος του "βοηθείν" και του "συντρέχειν".
Είναι η φύση του ανθρώπου, ηλίθιε! για να γίνω λίγο πιο...γραφικός.
Εξουδετερώνει αυτόν τον σπόρο μόνο η απόσταση από τα πράγματα.