Ο κύριος "κόκκινο πανί" ήταν χθες στο δελτίο του Alpha. Ξέρω, όλοι σας περιμένετε από μένα τώρα ένα από τα πικρόχολα και ειρωνικά σχόλια που συνηθίζουν οι πολλοί. Μην περιμένετε τέτοια από μένα. 
Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα τη συνέντευξη, γιατί είχε απ' όλα: και επαρκή δόση αυτοκριτικής του οικονομολόγου, και μπόλικη δόση δημοσιογραφικού κανιβαλισμού, και τις σωστές ντρίπλες με τις δύσκολες ερωτήσεις, και τα δυσοίωνα της στυγνής οικονομικής λογικής. 
Ο Βαρουφάκης ήταν αυτός που αναμέναμε: προβλέψιμος στα όρια του απρόβλεπτου. Με μία ένσταση: το mea culpa του θα έπρεπε να περιλαμβάνει τον εμφανέστατο, καθαρά δονκιχωτικού τύπου, ερασιτεχνισμό (δε θέλω να πω ηθελημένο) της διαπραγματευτικής προσπάθειας. Δεν πήρα απάντηση λ.χ στο υποθετικό ερώτημα: γιατί δεν οργανώθηκε μια σοβαρή εναλλακτική πλατφόρμα, με ανθρώπους και μελέτες, για την έως εσχάτων μάχη; κάτι έστω, σε τομίδιο, να τριφτεί στη μούρη του Γιουνκέρ; Ήταν ευθύνη ολόδική του. Το ότι τον "κρέμασαν" οι "σύντροφοι" δεν μου λέει τίποτα. Εν ολίγοις - κι αυτό για τα πρακτικά - μου θύμισε όλη αυτή η ιστορία την παρανοϊκή κλιμάκωση στα Ίμια το '96, απαράσκευη, ακατανόητη, σοβαρά επιζήμια.
Τα υπόλοιπα δικά σας...