Αφορμή μου δίνει ένα πρόσφατο ταξίδι στην ΠΓΔΜ. Έντονη η οσμή της προβολής αναφορών σε συγκεκριμένα πρόσωπα και σύμβολα. Ναι, εκείνα που γνωρίζουν ότι διεγείρουν τα ιστορικά αντανακλαστικά γείτονος χώρας. Η κληρονομιά του Τίτο ήταν γεμάτη φαλκιδεύσεις και διαστρέβλωση. Το νέο κρατίδιο- περιφέρεια, μέσα στον ορυμαγδό της διάλυσης και της "αποκαλυπτικής" απομόνωσης, το μόνο στήριγμα που είχε- πριν την ειρηνική εισβολή των Αμερικανών- ήταν ακριβώς αυτό το φουσκωμένο υπερεγώ, το ταϊσμένο με μύθους και ξωτικά. Κι εμείς τι κάναμε; Αντί να το ξεφουσκώσουμε με έξυπνη οικονομική διπλωματία, το φουσκώσαμε κι άλλο με σπασμωδικές κι ασυντόνιστες αντιδράσεις. Τώρα είναι πλέον αργά, για να διαγράψουμε όλη εκείνη την ολέθρια πολιτική της κορώνας, του λαβάρου και του εμπάργκο(!). Με ασύλληπτη επιπολαιότητα και τυχοδιωκτισμούς Καταφέραμε και δημιουργήσαμε ένα εθνικιστικό τέρας, που συντηρείται και συνέχεται από μια αγωνιώδη αυτοαναφορικότητα. Υποχείριο του Αμερικάνικου παράγοντα και μιας ηγεσίας- μαριονέτα, ξορκίζει τους φόβους του με τα μαγικά και τα φίλτρα του Εθνικισμού, για να θυμίζει στο λαό τους πανταχόθεν εχθρούς του.

Η μόνη αποδεχτή μορφή παντογνώστη είναι αυτή του αφηγητή σε λογοτεχνικό κείμενο. Όλες οι άλλες μορφές είναι από γραφικές έως επικίνδυνες.

"Πολλά βαρύ" το μενού των αυτοδιοικητικών εκλογών. Κάτι τα συσσωρευμένα τοπικά προβλήματα, απότοκα της σοβούσας κρίσης, κάτι οι...εγγυμονούσες, συνήθως, ενδοπαραταξιακές έριδες, κάτι η πενταετής θητεία των νέων αρχών, άνοιξε η βεντάλια των συμμετοχών. Πλέον, ο καθένας μας έχει 2-3 τουλάχιστον φίλους ή συγγενείς υποψήφιους σε διαφορετικές παρατάξεις. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι κλονίζονται σε πολλές περιπτώσεις οι σχέσεις, όταν δοκιμάζονται σε τέτοιους φορτισμένους στίβους. Και στο τέλος, κουτσουρεύεται ο "συγκλονισμός" της συμμετοχής και γίνεται "κλονισμός" της σχέσης. Δυσάρεστα, ανόητα, ανεξήγητα...πάντως, συμβαίνουν.
Η μεγάλη δοκιμασία, ως εκ τούτου, είναι για τους ψηφοφόρους κι όχι για τους υποψηφίους...

Και τα κείμενα υποφέρουν...

Νέα τάξη τραυμάτων: " κλείνει τα 11 και πάει στα 12 ". Τι πάει να πει ...: " κλείνει τα 11 και πάει στα 12 ". Τι πάει να πει " κλείνει ;" Τι είναι τα χρόνια για να τα " κλείσεις "; Παρ...

" κλείνει τα 11 και πάει στα 12 ". Τι πάει να πει " κλείνει ;" Τι είναι τα χρόνια για να τα " κλείσεις "; Παράθυρα, ντουλάπια ή συρτάρια;
Πόσο "αλμυρή" είναι η γεύση της γλώσσας, όταν κάνεις υπερβολική κι ανορθόδοξη χρήση της μεταφορικότητας!
Φερόμαστε στις λέξεις με τόσο βάναυσο τρόπο, ώστε τις παραμορφώνουμε και μετά, σα να μην έφτανε αυτό, δυσκολευόμαστε ν´ αναγνωρίσουμε το προϊόν της παραμόρφωσης.
Οι λέξεις ασφυκτιούν και υποφέρουν πολλές φορές μέσα σε ανοίκεια νοηματικά περιβάλλοντα, κι αυτό είναι χρήσιμο να το γνωρίζουμε.
Η ακριβολογία δεν είναι ψυχαναγκασμός, είναι αδήριτη ανάγκη, για να προαχθεί το κατάλληλο επικοινωνιακό αποτέλεσμα.
Ας προσπαθήσουμε λίγο περισσότερο.
" έζησε τον 11ο και πάει να ζήσει τον 12ο χρόνο " είναι το σωστό στην περίπτωση.
Έτσι οι λέξεις απολαμβάνουν όλη τη γλύκα του νοήματος, αισθάνονται οντότητες που δρουν μέσα στο κείμενο, δεν περιφέρονται ασκόπως, ανασαίνουν!

Δε χρειαζόταν καμία διαμαρτυρία, καμία προβοκάτσια από τα γνωστά θερμόαιμα μορφώματα, που προσπαθούν να λύσουν τα υπαρξιακά τους, συγκρουόμενα με την κοινή μνήμη και το συλλογικό βίωμα. Πολύ καλή δουλειά έκανε η αναιμική ανταπόκριση των σχολείων στην πρόσκληση για εκπόνηση εργασιών των μαθητών σχετικών με το ολοκαύτωμα, η αδύναμη παρουσία των τοπικών αρχών και φορέων στις εκδηλώσεις μνήμης και η χλιαρή ανταπόκριση των τοπικών μέσων ενημέρωσης στο τόσο σημαντικό για την πόλη γεγονός. Οι εκδηλώσεις μνήμης για τα 70 χρόνια από το ολοκαύτωμα στα Γιάννινα δεν ήταν μια ευκαιρία που χάθηκε, γιατί το μύνημα δεν ελήφθη...

Με εξαιρετική επιτυχία παίζεται στην Κάλυμνο αυτές τις μέρες η παράσταση " Μάγος για δύο μήνες ". Πρωταγωνιστής ο νυν Δήμαρχος του νησιού.