Όσο περιμένουμε αυτήν την πρώτη πρώτου για να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα, ν' ανασυνταχθούμε και να επαναπροσδιορίσουμε στόχους, τόσο χάνουμε την ουσία. Και ουσία είναι να επικεντρωθούμε στο τώρα, στην κάθε μέρα. Να γίνει αυτή η μέρα που σε φιλοξενεί στο φάσμα της διάρκειάς της, η ώρα που σε συντροφεύει, η στιγμή που στέκεται προκλητική να την αδράξεις, πιστή σου σύντροφος, σύμβουλος κι ερωμένη σου.
Με προσήλωση όμως και ζέση.
Τότε δεν θα περιμένεις καμία πρώτη πρώτου. Αυτές θα είναι για τους άλλους.