Ενας μεγάλος κίνδυνος ελλοχεύει στις λεγόμενες ¨ποιητικές βραδιές¨, κι αυτός είναι η κακή απαγγελία. Ειδικά στην περίπτωση της ¨μηνυματικής¨ ποίησης, φαίνεται ότι η κακή απαγγελία κάνει διπλή ζημιά! Η απαγγελία δεν είναι αγγελία, είναι ¨μετάδοση¨ . Οφείλει να είναι αργή, για να είναι ¨μεταδοτικη¨, δεν είναι διεκπεραιωτική. Η ¨άυρα¨ του ποιήματος δεν πρέπει να λογίζεται ως δυνατός σίφουνας , που φυσάει και παίρνει  αμπάριζα λέξεις, νοήματα, αισθήσεις. Επιπλέον, η άρθρωση είναι εκ των ων ουκ άνευ . Δε μπορώ να φανταστώ απαγγελία που ακολουθεί  το ποίημα τρεκλίζοντας, όπως ο μεθυσμένος τη σκιά του!
Είχα μια κακή εμπειρία απαγγελίας χθες το βράδυ. Δυστυχώς , το ¨θύμα ¨  ήταν ο Καβάφης.