Αλλη μια βροχερή μέρα. Ο Χειμώνας τούτος κάνει ¨αρμένικη βίζιτα¨ στη καθημερινότητας μας, εισβάλλει βίαια στη ψυχολογία μας, ορίζει τους δικούς του κανόνες. Η Ανοιξη μοιάζει μ´ ένα καλό κρασί, που περιμένει υπομονετικά στο βαρέλι να ωριμάσει. Κι όσο αργά και υπομονετικά ωριμάζει τόσο γρήγορα καταναλώνεται. Βραχύβια και δύστροπη η Ανοιξη σε αυτόν τον πειθαρχημένο τόπο, ποτέ δε σε κοιτάει στο πρόσωπο, πάντοτε σου ρίχνει Λοξά βλέμματα δυσπιστίας κι αμφισβήτησης.¨θέλεις να αναμετρηθείς Μαζί μου,ρε;¨ μοιάζει να μας λέει...
Θέλουμε;