Ενας μεγάλος κίνδυνος ελλοχεύει στις λεγόμενες ¨ποιητικές βραδιές¨, κι αυτός είναι η κακή απαγγελία. Ειδικά στην περίπτωση της ¨μηνυματικής¨ ποίησης, φαίνεται ότι η κακή απαγγελία κάνει διπλή ζημιά! Η απαγγελία δεν είναι αγγελία, είναι ¨μετάδοση¨ . Οφείλει να είναι αργή, για να είναι ¨μεταδοτικη¨, δεν είναι διεκπεραιωτική. Η ¨άυρα¨ του ποιήματος δεν πρέπει να λογίζεται ως δυνατός σίφουνας , που φυσάει και παίρνει  αμπάριζα λέξεις, νοήματα, αισθήσεις. Επιπλέον, η άρθρωση είναι εκ των ων ουκ άνευ . Δε μπορώ να φανταστώ απαγγελία που ακολουθεί  το ποίημα τρεκλίζοντας, όπως ο μεθυσμένος τη σκιά του!
Είχα μια κακή εμπειρία απαγγελίας χθες το βράδυ. Δυστυχώς , το ¨θύμα ¨  ήταν ο Καβάφης.

Ο Αισχύλος, εκτός από τα 7 σωζώμενα έργα του, έγραψε, επίσης, και τα:
Αιγύπτιοι, Πρωτεύς, Αμυμώνη, Δαναίδες, Αιτναίες, Ισθμιασταί, Προμπεύς, Σφίγγα, Λάιος, Οιδίπους, Γλαύκος Ποτνιεύς, Φινέας, Μυρμιδόνες, Νηρηίδες, Έκτορος λύτρα, Φρύγες, Προμηθεύς λυόμενος, Προμηθεύς πυρφόρος, Αργώ, Λήμνιοι, Υψιπύλη, Καβείροι, Όπλων κρίσις, Θρήσσαι, Σαλαμίνιαι, Ψυχαγωγοί, Πηνελόπη, Οστολόγοι, Κίρκη, Μελανίππη η σοφή, Ηθωνού, Τοξότιδες, Ελευσίνιοι και άλλα...
Πόσο πιο ολοκληρωμένη θα ήταν η γνώση μας για τις ιδέες, τις αντιλήψεις, την αίσθηση που είχαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι για τα πράγματα, αν είχαν σωθεί αυτά τα έργα!

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι ο Ευριπίδης δεν έγραψε μόνο 18 τραγωδίες, αλλά πολύ περισσότερες. Εκτός από τις  γνωστές, λοιπόν, έγραψε και τις:
Δίκτυς, Θερισταί, Ρήσος, Σίσυφος, Αλέξανδρος, Φόνισσες, Παλαμήδης, Αλκμέων στη Ψωφίδα(!), Αίολος, Κρήτες, Χρύσιππος, Πηλέας, Φοίνικας, Μελέαγρος, Σκύριοι, Θησέας, Θυέστης, Αντιόπη, Κρεσφόντης, Μελανίππη η σοφή, Μελανίππη η Δεσμώτις και άλλες...

H κρίση έχει και τα καλά της. Η συνοδός οικονομική δυσπραγία θέτει σε επ΄αόριστον αναστολή δεκάδες ή εκατοντάδες ανούσιες λογοτεχνικές εκδόσεις. Χθες είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω το αφιέρωμα σε κάποιον ποιητή. Διαβάστηκαν εκτεταμένα αποσπάσματα από τις πέντε(!) δημοσιευμένες ποιητικές του συλλογές. Με δυσκολία συγκράτησα την ορμή του Μορφέα, ακούγοντας επί μακρόν όλες τις κλίσεις του χορτολιβαδικού έρωτα, ομού μετά των ζουζουνίων του. Μισή συλλογή, κι αυτή κατόπιν βασανιστικής περίσκεψης, αρκούσε να εκδοθεί. Ο τιμώμενος δήλωσε ότι έχει έτοιμες άλλες τρεις(!!!) συλλογές, αλλά, φευ!,του λείπουν τα ευρώπουλα.
Ευτυχώς!

Σήμερα έχει βροχή και κρύο. Στο νησί είναι κατάρα τούτο το δίδυμο τούτη την εποχή, για τους περισσότερους. Εδώ είναι μια από τις πολλές ασυγχρόνιστες κι ασυντόνιστες μέρες, που εύχεσαι να είσαι αλλού. Μήπως, όμως, είναι μια απ΄αυτές τις μέρες που σε δοκιμάζουν; που σου βάζουν εμπόδια που πρέπει να υπερβείς; μήπως είναι μια απ΄αυτές τις μέρες που δοκιμάζουν τις δυνάμεις σου; τις αντοχές και την ανεκτικότητά σου;
Τι άλλο από εξοικείωση και προσαρμογή είναι το δυσυπόστατο δίλλημα που σου θέτει η ευτυχία;
Το έλυσες; έχεις κάνει καλή συμφωνία με το τώρα και έως το... επέκεινα...

Γραμμένο χθες, επί τη ευκαιρία της πρωταπριλιάς, δημοσιευμένα σήμερα, λόγω της επικαιρότητάς του:

Πρωταπριλιά

Σε μη επιτρεπτά όρια
Η αλήθεια τούτο το Χειμώνα
Τρομάζει η ρυπαίνουσα δράση της

Μυριάδες,πλέον, αιωρούνται
Στο κενό των μεταξύ μας σιωπών
Μικροσωματίδια εφικτών και ανέφικτων
Ανεκτών και μη ανεκτών

Αδυνατούν οι συγγνώμες να επέμβουν

Κι εκείνο ακόμη
Το μικρό αεράκι της υπόσχεσης
Για κάθετί μη εκπληρωμένο
Δε φτάνει ως εδώ
Πυκνή Αιθάλη ανερμήνευτου
Την εμποδίζει

Ξερακιανό, αραιωμένο, περιφέρεται
Μές την υποτακτική αδράνεια της αναίρεσης

Σε μη επιτρεπτά όρια
Η αλήθεια και η συνοδός ομολογία της
Τούτο το φαιδρό Χειμώνα
Το νιώθεις, το ανασαίνεις,
Περνά βαθιά μέσα στις φλέβες,
Στη ψυχή,
Στην άναρθρη εγωπάθειά μας
Αδειάζει το μέγα δέος για το τέλος
Από το έρμα του

Τι να πεις;
Μέσα σε τόσο ζόφο
Σε τόση αποφορά
Που αναδίδει ο ξεχασμένος πόθος
Με προτεταμενο ψέμα
Ποιο αδιανόητο να φοβίζεις;

Αλλη μια βροχερή μέρα. Ο Χειμώνας τούτος κάνει ¨αρμένικη βίζιτα¨ στη καθημερινότητας μας, εισβάλλει βίαια στη ψυχολογία μας, ορίζει τους δικούς του κανόνες. Η Ανοιξη μοιάζει μ´ ένα καλό κρασί, που περιμένει υπομονετικά στο βαρέλι να ωριμάσει. Κι όσο αργά και υπομονετικά ωριμάζει τόσο γρήγορα καταναλώνεται. Βραχύβια και δύστροπη η Ανοιξη σε αυτόν τον πειθαρχημένο τόπο, ποτέ δε σε κοιτάει στο πρόσωπο, πάντοτε σου ρίχνει Λοξά βλέμματα δυσπιστίας κι αμφισβήτησης.¨θέλεις να αναμετρηθείς Μαζί μου,ρε;¨ μοιάζει να μας λέει...
Θέλουμε;