Και τα κείμενα υποφέρουν...

Νέα τάξη τραυμάτων: " κλείνει τα 11 και πάει στα 12 ". Τι πάει να πει ...: " κλείνει τα 11 και πάει στα 12 ". Τι πάει να πει " κλείνει ;" Τι είναι τα χρόνια για να τα " κλείσεις "; Παρ...

" κλείνει τα 11 και πάει στα 12 ". Τι πάει να πει " κλείνει ;" Τι είναι τα χρόνια για να τα " κλείσεις "; Παράθυρα, ντουλάπια ή συρτάρια;
Πόσο "αλμυρή" είναι η γεύση της γλώσσας, όταν κάνεις υπερβολική κι ανορθόδοξη χρήση της μεταφορικότητας!
Φερόμαστε στις λέξεις με τόσο βάναυσο τρόπο, ώστε τις παραμορφώνουμε και μετά, σα να μην έφτανε αυτό, δυσκολευόμαστε ν´ αναγνωρίσουμε το προϊόν της παραμόρφωσης.
Οι λέξεις ασφυκτιούν και υποφέρουν πολλές φορές μέσα σε ανοίκεια νοηματικά περιβάλλοντα, κι αυτό είναι χρήσιμο να το γνωρίζουμε.
Η ακριβολογία δεν είναι ψυχαναγκασμός, είναι αδήριτη ανάγκη, για να προαχθεί το κατάλληλο επικοινωνιακό αποτέλεσμα.
Ας προσπαθήσουμε λίγο περισσότερο.
" έζησε τον 11ο και πάει να ζήσει τον 12ο χρόνο " είναι το σωστό στην περίπτωση.
Έτσι οι λέξεις απολαμβάνουν όλη τη γλύκα του νοήματος, αισθάνονται οντότητες που δρουν μέσα στο κείμενο, δεν περιφέρονται ασκόπως, ανασαίνουν!

Δε χρειαζόταν καμία διαμαρτυρία, καμία προβοκάτσια από τα γνωστά θερμόαιμα μορφώματα, που προσπαθούν να λύσουν τα υπαρξιακά τους, συγκρουόμενα με την κοινή μνήμη και το συλλογικό βίωμα. Πολύ καλή δουλειά έκανε η αναιμική ανταπόκριση των σχολείων στην πρόσκληση για εκπόνηση εργασιών των μαθητών σχετικών με το ολοκαύτωμα, η αδύναμη παρουσία των τοπικών αρχών και φορέων στις εκδηλώσεις μνήμης και η χλιαρή ανταπόκριση των τοπικών μέσων ενημέρωσης στο τόσο σημαντικό για την πόλη γεγονός. Οι εκδηλώσεις μνήμης για τα 70 χρόνια από το ολοκαύτωμα στα Γιάννινα δεν ήταν μια ευκαιρία που χάθηκε, γιατί το μύνημα δεν ελήφθη...

Με εξαιρετική επιτυχία παίζεται στην Κάλυμνο αυτές τις μέρες η παράσταση " Μάγος για δύο μήνες ". Πρωταγωνιστής ο νυν Δήμαρχος του νησιού.

Ωραία, ο Γερμανός πρόεδρος έφυγε, το ασύγγνωστο όνειδος σταυρώθηκε, οι τύψεις αποκαθηλώθηκαν, η συλλογική απενοχοποίηση αναστήθηκε...
Μόνοι εκεί στο χώμα, ένα με το δράμα τους, οι μάρτυρες, που κι απόψε, όπως τόσες νύχτες, θα κοιμηθούν αγκαλιά με τους εφιάλτες τους...

Θα έπρεπε να υπάρχει ρήτρα αναγκαστικής υλοποίησης του 30%(μίνιμουμ), ανεξαρτήτως συνθηκών κι εξελίξεων, του προεκλογικού προγράμματος του συνδυασμού που αναδεικνύεται πρώτος στις δημοτικές εκλογές. Ο νομοθέτης, σε περίπτωση αθέτησης της ρήτρας, να έχει το δικαίωμα, άμα τη λήξει της θητείας του, να καταργήσει τον συνδυασμό και να επιβάλλει βαρύ χρηματικό πρόστιμο σ´ αυτόν. Να προβλέψει, επίσης, ο κάθε συνδυασμός, στο πρόγραμμά του, να υποβάλλει προς υλοποίηση 50 τουλάχιστον έργα και δράσεις, κοστολογημένα αμφότερα, και αυτά με ρήτρες οριακής παρέκκλισης, για ευνόητους λόγους...
Μετά, να δείτε πως θεραπεύεται η "άρρωστη" τοπική αυτοδιοίκηση και μεταμορφώνονται πόλεις και χωριά!

Είχα σκεφτεί να " καρφώσω " σε πεζό την κεντρική ιδέα, αλλά παρασύρθηκα πάλι από τη βραχεία πυκνωτική φόρμα. Συγχωρέστε μου τη ρηχή υπαινικτικότητα.

Μειώνονται δραματικά
Τ αποθέματα έγνοιας
Προς τον εγγύς πάσχοντα
Στις πλατφόρμες που έστησε
Καθείς μές τη ψυχή του

Ακόμη και στις ,κατ´ ευφημισμόν,
πλούσιες επικράτειες
Των Ηνωμένων ταπεινών αισθημάτων
Λιγοστές πλέον κι ασύμφορες οι εξορύξεις
Κι αυτά τα ελάχιστα ουσιώδη κοιτάγματα
Δυσνόητα, Περιζήτητα, υπερτιμημένα

Χωρίς αντίκρυσμα και μέλλον οι αντλήσεις
Το μόνο που εξορύσσεται
Επικερδώς στις μέρες μας
Είναι ο μαύρος πόνος
Αυτός εύκολα εντοπίζεται
καθώς αναβλύζει σε μεγάλες ποσότητες
Απ' όλα τα επιφανειακά
(Ή, αν θέλετε, υψηλά στρώματα...)

Πως θα κινήσουμε την ελπίδα,όμως,με δαύτον;

Άλλωστε,
κι αυτός διαφιλονικούμενος,
Μετέωρος
Στη λεπτή οριογραμμή
της νέας τάξης τραυμάτων

Γι αυτό και οι τόσες κρίσεις
Εαυτών και αλλήλων...