Μια πολύ εύστοχη εισαγωγή-σχολιασμός από τη φιλόλογο Μαρία Τσούπη στο ποίημά μου "Μάγοι"

Κι ενώ την επομένη των Χριστουγέννων σκεφτόμουν αυτό το απατηλό όνειρο της μαγείας τους κι ενώ «έβλεπα» το κενό της απομάγευσης των προσδοκιών μας και της απαξίωσης των εορταστικών ονείρων... διαβάζω το παρακάτω ποίημα του Γεώργιος Κουλιανός για τους μάγους που τελικά δε φέρνουν τα δώρα των προσδοκιών μας ....
Διαβάστε δυο και τρεις φορές το στίχο: «... τα δόγματα στην πίστη γίνονται δήγματα στον Λόγο..»

Μάγοι

Κι εγώ κάθε που έρχονται Χριστούγεννα προσμένω τους Μάγους
δε θυμάμαι πια - πάνε τόσες μάγων επισκέψεις-
πόσοι αλήθεια ξεκίνησαν ή πόσοι πέρασαν από δω
ή αν κάποιο αστέρι τυχερό
κερδισμένο σε ζαριά πολύβουης συναστρίας
τους οδήγησε
∞
θυμάμαι ωστόσο πως ο δρόμος ήταν δύσβατος πολύ
( όπως όλες οι κακοτράχαλες όψεις των μηνυμάτων)
κι αν άλλαξε από τότε η πορεία των πραγμάτων
κι όλοι τους είδαν πολλά κι όχι ένα μοναχό παράδοξο
αν στέρεψε από τότε η κοίτη των αληθινών θαυμάτων
καθόλου δε φταίξανε κείνες οι άμοιρες καμήλες
(αυτές μια λάμψη του υποσχόμενου ακολουθούν συνήθως)
∞
όμως εγώ να ρωτήσω θέλω τους μάγους
αν το αστέρι εκείνο το λαμπρό ήταν αυτόφωτο στ΄ αλήθεια
αν είχε κάτι από την ύλη που έχει το δικό μας άστρο
πώς τα δόγματα στην πίστη γίνονται δήγματα στον Λόγο
κι ακόμη, αν τα δώρα εκείνα τα σπουδαία, τα βαρύτιμα
ήταν τα λύτρα μυστικής εξαγοράς
να τους ρωτήσω ήθελα
γιατί από τότε μείναμε στο σκότος και το κρύο εκτεθειμένοι
γιατί δε μας προστάτεψε κι εμάς
κάποιας πολύτιμης συγκάλυψης η Φάτνη
∞
γιατί ξανά και ξανά
μακραίνουμε απ΄ τα τύμπανα
κι όλοι σφαχτά γινόμαστε
ενός τρελού Ηρώδη...