Ό,τι καλύτερο διάβασα μέσα σε όλη αυτή την εμετική ομοιογένεια του δήθεν και το αφόρητο αυτομαστίγωμα του " είμαι κι εγώ εδώ "

Αμηχανία και αηδία για το “Je suis Charlie” εκφράζουν σκιτσογράφοι επιζώντες του Σαρλί

“Έχουμε πολλούς καινούριους φίλους: τον Πάπα, τη βασίλισσα Ελισσάβετ, τον Πούτιν. Με πιάνουν τα γέλια! Από την άλλη, η Marine Le Pen είναι πανευτυχής...

KOMMON.GR|ΑΠΌ KOMMON

Υπόθεση ελαιόλαδο.
Όσοι από σας ασχολείστε με ώνια, θα διαπιστώσατε ότι οι τιμές των ελαιολάδων στα ράφια των Σ.Μ ποσώς διαφέρουν από τις αντίστοιχες περσινές. Στο μεταξύ, η φετινή παραγωγή, λόγω κυρίως ευνοϊκών κλιματολογικών συνθηκών, υπολογίζεται διπλάσια από την περσινή, και το κόστος παραγωγής για την αφορούσα βιομηχανία εμφανώς μειωμένο ( λόγω μειωμένου κόστους καυσίμων ). Την ίδια στιγμή, η παραγωγή ελαιολάδου στις κύριες ανταγωνιστικές αγορές ( Ισπανία, Ιταλία ), λόγω επίσης ( από την ανάποδη όμως ) κλιματολογικών συνθηκών, καταβαραθρώθηκε φέτος. Οι Έλληνες παραγωγοί ωστόσο, πιεζόμενοι από την έλλειψη ρευστότητας ( τραπεζικός δανεισμός γιοκ ), δίνουν σ´ αυτές τις χώρες, χύμα κυρίως, το πλεόνασμα ελαιολάδου κι ελαιοκάρπων (!) σε τιμές μικρότερες από τις περσινές (!)...
Έτσι, φτάνει το ελαιόλαδο στα δικά τους ράφια, λόγω ευρύτατου περιθωρίου κέρδους, ( εκτός από τον ανταγωνισμό και την εφαρμογή ρυθμιστικών κανόνων ) σε τιμές χαμηλότερες απ´ ότι στα ράφια των δικών μας Σ.Μ!
Δε θα σχολιάσω τους φωστήρες Έλληνες παραγωγούς και την επιχειρηματική τους αντίληψη, ούτε θα τα βάλω με τον επικατάρατο κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης ( άπιαστο όνειρο στο Καρτελ-λαδιστάν ), θ αναρωτηθώ όμως: που βρίσκονται οι ενώσεις καταναλωτών; Πως αντιδρούν σ αυτή τη λεηλασία του ειςοδήματος του Έλληνα καταναλωτή;
Για υπουργείο ανάπτυξης ( χα ) κι ανταγωνισμού ( ξανά χα ) δεν κάνω κουβέντα, γνωρίζω τι ποιούν. ( αλήθεια, γνωρίζει κανείς ποιοι είναι οι υπουργοί κι οι υφυπουργοί Ανάπτυξης κι Ανταγωνισμού;)
Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε πομπωδώς μείωση φόρων ( οι περισσότεροι είναι παράνομοι παρεμπιπτόντως ), αλλά η μεγάλη αιμορραγία του εισοδήματος του Έλληνα πολίτη προέρχεται από την αγορά, η οποία λειτουργεί με νόμους Φαρ Ουέστ.
Εν κατακλείδει: δε γνωρίζω τι σκοπεύει να κάνει μια διαφορετική κυβέρνηση. Εκείνο που γνωρίζω όμως είναι ότι με τις κυβερνήσεις που είχαμε έως τώρα, κάθε επίσκεψη στην αγορά ήταν και μια "μεγάλη ληστεία του τρένου..."
Αυτά.

Μήπως πρέπει να ξαναδούμε, καθαρά πολιτικά, τη φιλοσοφία, και κάτ´ επέκταση τους όρους και τις προυποθέσεις Ενσωμάτωσης, καθώς και του καθορισμού της άσκησης των πάσης φύσεως δικαιωμάτων μέσα στους πυρήνες των δυτικών κοινωνιών, ομάδων, που έχουν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, εντελώς διαφορετικές στοχεύσεις, εντελώς διαφορετικές αξίες και τρόπο ζωής;
Διότι, όταν το αποτέλεσμα είναι η μαζική εν ψυχρώ δολοφονία, έχει σημασία η συναντίληψη για το τι εστί προσβολή και πως αντιμετωπίζεται.

Προσπαθεί κι ο έρμος ο Πρετεντέρης να βρει τρόπους να στηρίξει το μνημονιακό μέτωπο. Κι αφού το παρόν δε βοηθάει αποτελεσματικά, είπε να επιστρατεύσει το παρελθόν.
Σήμερα θυμήθηκε τις εκλογές του 1920!
Τα γεγονότα γνωστά: οι σύμμαχοι απειλούσαν με άρση της υποστήριξής τους προς την ελληνική επιχείρηση στη Μικρασία, μπροστά στο ενδεχόμενο επιστροφής του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου (εξαγγελία της αντιβενιζελικής παράταξης), αλλά ο " κυρίαρχος λαός " αγνόησε τις απειλές, οι σύμμαχοι άφησαν μόνους τους Έλληνες στο μέτωπο ( ή βοήθησαν με διάφορους τρόπους τον Κεμάλ ) και ήρθε η αναπόφευκτη καταστροφή.
Ξέχασε όμως να εντάξει στην επιχειρηματολογία του την ειδοποιό διαφορά που κάνει την τότε αγνόηση των προειδοποιήσεων από τον λαό διαφορετική από την τωρινή: το κόστος, που τότε δεν είχε, αλλά αυτή τη φορά θα έχει για τους ... " συμμάχους " μια τυχόν μη συμμόρφωση των Ελλήνων με τις επιταγές τους...
Αυτά με τις πονηρές μισές αλήθειες...

Δε ξέρω εσείς τι νομίζετε, αλλά εγώ προτιμώ έναν πρώην πρωθυπουργό που, με όλα τα λάθη και τα κουσούρια του, κόντρα στις βρισιές και τις κατάρες, εξακολουθεί πεισματικά να εκτίθεται στο Δημόσιο βίο, από ένα άλλον πρώην, που άφησε εποχή για τη ραθυμία και τη μακαριότητά του στην άσκηση ( ή τη μη άσκηση ) πολιτικής, που εγκατέλειψε, σχεδόν, το τιμόνι του πλοίου, σαν το έντρομο ποντίκι, ακριβώς μπροστά στο παγόβουνο, και που έκτοτε περιφέρει τη Βο(υ)δίσια σιωπή του, το ευτραφές του δέμας και το nintendo του, στους διαδρόμους του κοινοβουλίου ή στα τελευταία έδρανα της αίθουσας συνεδριάσεων.

Μη ξεχάσετε

Το 2015

να συνδράμετε

Στον μεγάλο έρανο στιγμών

Για την αποπεράτωση ανεκτού βίου

Εκπληκτικά (και τραγικά) επίκαιρο:
"Είμαι ένας από τους περίφημους αναποφάσιστους. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν ψηφίζω από φόβο ή από απελπισία", είπε ο Τούλιο Αλτάν. 
Πράγματι, οι περισσότεροι είναι αναποφάσιστοι. Τραμπαλίζονται ανάμεσα στο φόβο και την απελπισία. Δε βλέπουν πρόσωπα, ούτε προγράμματα. Αδιαφορούν για τους " πολιτικούς σολοικισμούς " και τις αμετροέπειες. Αυτός είναι ο χειρότερος εγκλωβισμός και η χειρότερη χειραγώγηση του ψηφοφόρου.
Εγώ πάλι έχω αποφασίσει. Αν καταφέρω να ψηφίσω, θα ψηφίσω απαλλαγμένος όσο το δυνατόν, από πάθη.
Μην τους αφήνετε να σας καθιστούν αναποφάσιστους.