Θλιβερή η εικόνα του υφυπουργού που περιφέρεται στα κανάλια, κουβαλώντας τον πρότερο έντιμο αγροτοποιμενικό του βίο και την πέτσινη κομματοφροσύνη του, για να διασώσει το σαρκίο του από τα δημοσιογραφικά πιράνχας, κομίζοντας επιχειρήματα του τύπου " διαβάστε τα πρακτικά", " δείτε το βίντεο ", " ρωτήστε τους συναδέλφους", κι αγνοώντας τα μόνα ικανά εργαλεία που απέκτησε(;)
στον ακαδημαϊκό του ( το έμαθα πριν λίγο! ) βίο, τη νηφαλιότητα και τον ορθό λόγο.

Ο πιο καθαρός ορίζοντας δεν υπάρχει μετά από μια εκνευριστική βροχή;
Η πιο ενδιαφέρουσα ημέρα δε ξημερώνει μετά από ένα θανάσιμο κίνδυνο;
Οι πιο μεστές μας σχέσεις δε χτίζονται μετά από θλιβερές προδοσίες;

Πολλές φορές ο καλύτερος τρόπος για να εξουδετερώσεις ένας ενοχλητικό πόνο είναι να ανακαλύψεις έναν αποτελεσματικό φόβο.
Και κάπως έτσι πορεύεται κανείς,
με απαραίτητες απώλειες που χτίζουν ένα πιο στέρεο μέλλον...

Και τελικά , ζωή είναι αυτό που απομένει όταν αδειάσεις απ´ το σάκο όλες τις συμβάσεις που σου φόρτωσαν πονηροί πραματευτές και τις συμφωνίες που έκανες με του εφησυχασμούς. Όταν αδειάσεις  απ´ αυτόν όλες μα όλες τις αντεστραμμένες εικόνες αυτού που εσύ γνώριζες ότι είναι ζωή.
Ζωή είναι αυτό το ελάχιστο που έμεινε στον πάτο του σάκου και διέλαθε της προσοχής. Αυτό το ελάχιστο που το χεις ξεχασμένο, μα που είναι τελικά όλη η ζωή σου.
Γιατί ζωή είναι πολλές φορές όχι αυτό που θυμόμαστε καθημερινά, αλλά αυτό που ξεχνάμε συστηματικά και, συνήθως, δυστυχώς, μας το θυμίζουν τα αποτρόπαια....

Ζωή, πολλές φορές, είναι αυτό που έχεις επιλέξει, τη στιγμή ακριβώς που όλα τ΄ άλλα είν΄ αλλού...

Φιλολογικό-πολιτικά παράλληλα

Δεν έχεις Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
Ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
Κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
Των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι

Κωστής Παλαμάς- Η πολιτεία και μοναξιά.

Ποιητικά δάνεια ( τα μόνα που δε σε απειλούν με κατάσχεση ).

"Νάρκης του άλγους δοκιμές"

Οι τύψεις ξέρω πόσο
θα με βασανίζουν κάποτε.
Είναι όμως
το μόνο φάρμακο
κατά της λήθης.

Γιάννης Βαρβέρης

Ένα ακόμη γαϊτανάκι φοβικότητας και κομπλεξισμού στήνεται γύρω από το περίφημο θέμα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα. " θα δούμε ", " δεν είναι ώρα ", " δεν πάμε ακόμη σε δίκη " ακούγονται αυτές τις μέρες από επίσημα χείλη φανερώνοντας για μία ακόμη φορά την αδυναμία του πολιτικού συστήματος και του προσωπικού του να υποστηρίξει και πολιτικά ζητήματα που έχουν σχεδόν ωριμάσει νομικά. Θλιβερή εικόνα, ανάξια της ιστορίας του τόπου...