Και τελικά , ζωή είναι αυτό που απομένει όταν αδειάσεις απ´ το σάκο όλες τις συμβάσεις που σου φόρτωσαν πονηροί πραματευτές και τις συμφωνίες που έκανες με του εφησυχασμούς. Όταν αδειάσεις  απ´ αυτόν όλες μα όλες τις αντεστραμμένες εικόνες αυτού που εσύ γνώριζες ότι είναι ζωή.
Ζωή είναι αυτό το ελάχιστο που έμεινε στον πάτο του σάκου και διέλαθε της προσοχής. Αυτό το ελάχιστο που το χεις ξεχασμένο, μα που είναι τελικά όλη η ζωή σου.
Γιατί ζωή είναι πολλές φορές όχι αυτό που θυμόμαστε καθημερινά, αλλά αυτό που ξεχνάμε συστηματικά και, συνήθως, δυστυχώς, μας το θυμίζουν τα αποτρόπαια....