Κι όταν…

Κι όταν όλα θα έχουν περάσει

Αφήνοντας μια γεύση αδιάλυτη

Μες στους χυμούς της πρώτης νιότης

Κι εμείς δεν θα μπορούμε πια

Ούτε το ίχνος μιας στιγμής

Μες στων ματιών το κλείσιμο

Γερά ν’ ακινητούμε

Θα σταθούμε ακίνητοι στο παραθύρι

Ενός μικρού νησιώτικου σπιτιού

Και θα μετράμε πλοία να περνούν

Είναι κι αυτός ένας πολύτιμος τρόπος

Να δεις πόσο πονάει το πέρασμα

Όταν πέφτει στην πληγή του αλάργευε