Κι ω της υποκρισίας και του κρετινισμού !
Αυτοί που δεν έβγαλαν ποτέ τους σημαία στο μπαλκόνι, αυτοί που δεν είχαν ιδέα ότι τέτοια μέρα ο υπουργός στέλνει μήνυμα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, έκαναν τη δική τους επανάσταση, μέρα που ταν, κι εξηγέρθησαν, όχι τόσο με το μήνυμα, το οποίο " δεν είχε αναφορές στην ημέρα!", όσο με τον - άκουσον!- επαινετικό λόγο του υπουργού προς τους εκπαιδευτικούς...
Περσινά ξινά σταφύλια, θα μου πείτε. Γνωστές οι...συμπάθειες προς τον κλάδο.
Είναι οι ίδιοι τύποι, να συμπληρώσω, οι οποίοι ουδόλως ενοχλούνται όταν ο Δημοσίας τάξεως εξαίρει το έργο των αστυνομικών και των λιμενικών του ή ο Αμύνης το έργο των στρατιωτικών του, αλλά ενοχλούνται όταν κάνει κάτι αντίστοιχο ο συνάδελφος τους, ο της Παιδείας, για το δικό του προσωπικό.
Ναι, ο εκπαιδευτικός πρέπει να είναι μόνος, ανυπεράσπιστος, βορά στη λυσσασμένη πένα και την κάθε είδους μνησίκακη κι αρρωστημένη κριτική.
Το έχω πει κι άλλοτε: αυτός που μισεί συλήβδην τους δασκάλους των παιδιών του και καταφέρεται αδιακρίτως εναντίον τους, δεν είναι μόνο αρνητής του μέλλοντος, είναι αξιοθρήνητη ύπαρξη.
Και βέβαια περιττεύει να προσθέσω ότι εμπίπτει η συμπεριφορά αυτή στις διαχρονικές κακοπάθειες του αξιακού συστήματος του λαού αυτού ( διαπίστωση που σχετίζεται άμεσα με αυτά που ζούμε και, δυστυχώς, θα ζήσουμε...)
Εγώ, πάντως, κύριοι και κυρίες "θιγόμενοι", χτίζω την Αλήθεια μου στην τάξη, και δεν τη μοιράζομαι με κανένα από σας. Θέλει "Αρετήν και Τόλμην" να μοιράζεσαι κάποια πράγματα...