Αδράνεια

Όσο η οργή
Θα ζει φυλακισμένη
Σε βαθύγνωμα, ανήλιαγα κελιά
Θα δένεται πισθάγκωνα από τους φόβους
Θα κολλάει με βλέννες δυσταγμού στα μάγουλα
Θα κρεμιέται από τους ουρανίσκους
( είναι αλήθεια, οι ουρανίσκοι ήταν κάποτε Ουρανοί)
Όσο σφραγισμένη θα ναι μες τα δόντια
Άδοξα πνιγμένη απ´ τα αιφνίδια κύματα
Σπαρακτικών κραυγών $
Όσο τα χέρια φοβισμένα, σχεδόν παράλυτα
Θ' ακολουθούν τους ίδιους συνένοχους δρόμους
Και όσο τα μάτια

 παραδομένα σε μια κινούμενη παραίτηση
Θα εκλιπαρούν για καθαρτήρια βλέμματα $
Αυτοί

θα μας ορίζουν.