Προσέξτε
τώρα που πληθαίνουν οι ήλιοι
πληθαίνουν κι οι σκιές...
Καλό μήνα.

Σκιές

Σκιά ήμουν

κι έφτιαχνα τον άνθρωπό μου
Τόσο αφελή, τόσο πρόθυμο
Τόσο απαίσια ξεφτισμένο
απ’ το ρέμα του καιρού του

που όσο πήγαινε
έμοιαζε
σκιά του εαυτού μου.

Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στο Μάτι Αττικής τον Ιούλιο του 2018 έγραψα το παρακάτω ποίημα. Το πρωτογενές υλικό είναι παρμένο από λεπτομέρεια είδησης που οποία με συγκλόνισε.

Αόμματος μοίρα

‘Ένας’ απεφάνθη

Μα σαν έσκυψε, τρίτη θηλή.

(Άπληστος κοπετός αχόρταγος

Δε βύζαξε άφατο όσο πόθησε)

Ύστερα κι άλλη μία

Και άλλη στο κατόπι

μαύρη κατάμαυρη θηλή

Αχός βουβός

Αδιανόητης σωρού

Καψαλισμένος έως οστούν

Σε αδάκρυτο καμίνι καταμέτρησης

Φτυαρίσανε και φύγανε.

-«Αγκαλιασμένοι

εν σώματι ασωμάτου»

είπε ένας.

Έστω.

Τουλάχιστον αντάμα.

Κι όσο αγκαλιασμένοι

«ασώματοι» όσο

Τόσο ΄σφίξε με’ χωράει ο νους.

Το Α΄ βραβείο που κατόρθωσα να αποσπάσω στον λογοτεχνικό διαγωνισμός ΕΛΙΚΩΝ. Οι συμμετοχές ήταν πολλές και αρκετές, λόγω φόρτου εργασίας των κριτών, οι αναβολές ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων.

Ταμειακό πρόβλημα

‘Εντατικοποίηση’ διαβάζω ‘των ελέγχων’

για αδήλωτα εκ βάθους αισθήματα.

Δεν πιάστηκαν κι εφέτος οι στόχοι

Στενότης κι ανέχεια στο προς αλλήλους

Κι επιπλέον

χαμηλής εισπραξιμότητας

Το ζήτα με όταν ανάγκη μ’ έχεις

Ουδόλως οδήγησε

σε πρωτογενές δούναι λαβείν

Εξυγίανσης ελπίς

μόνο αν προκύψουν συνοδευτικώς

Εκτεταμένες κατασχέσεις

Εγκλεισμού, μηρυκασμού και ιδιωτείας

Βεβαίως ‘ανάγκα και θεοί πείθονται’

ευρέως εφαρμόστηκε κι εφέτος

μα τίποτα βεβαιωμένο ακόμη

μήτε σε φόβους

μήτε σε φόρους επ’ αυτών

Αδρές κι αδρανείς οι εκτιμήσεις

σιγή ιχθύος κι ασυρμάτου σέρνεται

Για κάθε μία επιβάρυνση

ευθαρσώς εκπεφρασμένου

προκύπτει απώλεια συναίσθησης ή ακοής

Διασταυρώσεις ελέγχων ή βλεμμάτων

ουδέποτε απέδωσαν. Μείον το ταμείον.

Γνωστή άλλωστε η έξις των φυγόμαχων

να μην αποδίδουν έγνοια

κι ενίοτε εξαγγελίες πομπώδεις

περί δικαίας κατανομής των ευθυνών

οψέποτε εξαγγέλθηκαν, ουδόλως εισακούστηκαν.

Το πρόβλημα εμπίπτει, υποθέτω

στον όρο ‘φυσικά πρόσωπα’

Αφού ως γνωστόν όλες οι δηλώσεις

ανέκαθεν

προς όλους κι επί παντός

τεχνητά φέρουν προσωπεία.

Μόλις αποκαλύφθηκε το εναλλακτικό θέμα της εφετινής έκθεσης των πανελληνίων. 
Αρχικά θεωρήθηκε θέμα-τομή αλλά στην πορεία εξέπεσε σε εν-τομή και τελικά αποσύρθηκε.
"Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη, που αυτοκαταργούνται. Ένα ικανό μυρμήγκι βαρύνει - σε απόλυτο αξία - περισσότερο από έναν μέτριο πρωθυπουργό"
Από το έργο ' Εκ του πλησίον' του Οδυσσέα Ελύτη.
( όπου "μυρμήγκι" το γνωστό έντομο και "πρωθυπουργός" ο γνωστός τύπος θηλαστικού ).

Όλο αυτό το πανηγύρι του βάλε-βγάλε των τραγουδιών από την ύλη των θρησκευτικών φαντάζει γελοίο κι εξοργιστικό, όσο απασχολεί σοβαρά τα ποικιλώνυμα ΜΜΕ κι όσο εκτοπίζει από την επικαιρότητα ( θα μου πείτε πότε δεν εκτόπιζαν παρόμοια θέματα...) απείρως σπουδαιότερα ζητήματα, όπως λ.χ πώς θα επισκευάσει ο άλλος όλα εκείνα εξαρτήματα που έβαζαν σε λειτουργία την κανονικότητα του βίου του ή πώς θα βάλει πάλι σε ράγες την καθηλωμένη αισιοδοξία του. Τέτοια τεχνικά ζητήματα, για τα οποία δεν τραγουδάς, μοιρολογάς...

Κι όταν…

Κι όταν όλα θα έχουν περάσει

Αφήνοντας μια γεύση αδιάλυτη

Μες στους χυμούς της πρώτης νιότης

Κι εμείς δεν θα μπορούμε πια

Ούτε το ίχνος μιας στιγμής

Μες στων ματιών το κλείσιμο

Γερά ν’ ακινητούμε

Θα σταθούμε ακίνητοι στο παραθύρι

Ενός μικρού νησιώτικου σπιτιού

Και θα μετράμε πλοία να περνούν

Είναι κι αυτός ένας πολύτιμος τρόπος

Να δεις πόσο πονάει το πέρασμα

Όταν πέφτει στην πληγή του αλάργευε

Από την Αμωμη Αλίευση