Αυτοί οι χρυσαυγίτες με τις νέες ονομασίες που δίνουν σε γνωστές ιστορικές αξίες, κυριολεκτικά " γράφουν ιστορία "!

Η εκτίμηση, (όπως εκδηλώνεται από μερίδα του τύπου), πως η δημοσιοσκοπική " Ανάσταση " της ΧΑ, οφείλεται στο τραγικό συμβάν της δολοφονίας δύο μελών της, θεωρώ πως οφείλεται σε ρηχή κι αβασάνιστη ανάλυση της πραγματικότητας. Πιστεύω πως τα τελευταία παραδείγματα διαχωρισμού του πολιτικού προσωπικού από το κοινό δράμα του λαού και η έκδηλη προσπάθεια αυτοπροστασίας του είναι ο βασικότερος λόγος που αποστασιοποιεί τους ψηφοφόρους απ´ τις δημοκρατικά συντεταγμένες μορφές εξουσίας.

Κι όμως
τα Τείχη ποιητή
ήσαν 
μία κάποια λύσις...


Το ποίημα το συνέθεσα, έχοντας στο μυαλό μου το "corpus" των πολιτικών που εφαρμόστηκαν στη περίπτωση της δικής μας κρίσης. Ένα συνονθύλευμα αλληλοσυγκρουόμενων μέτρων, χωρίς ορατά αποτελέσματα. Τα "τείχη", η αποφυγή δηλ. της υπερέκθεσης στην βλαπτική ακτινοβολία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος στις μικρές περιφερειακές αγορές, ήταν απαραίτητα, όπως αποδείχτηκε, στην περίπτωσή μας!

Το πολύ πρόσφατο προσχέδιο του προυπολογισμού, το οποίο προβλέπει απαρασάλευτους βουλευτικούς μισθούς και παρελκόμενα, αποδεικνύει ότι πέρα από τις ιδεολογίες και πολιτικές "βιτρίνας", τύπου "μνημονιακοί", "αντιμνημονιακοί", "φασίστες", "δημοκράτες", "φιλολαϊκοί", "ανεξάρτητοι", "προοδευτικοί", "μπλε", "πράσινοι", "κόκκινοι" κι όλες οι αποχρώσεις του γκρι, κυρίαρχη, για όλους τους Βο(υ)λευτές, ιδεολογία είναι...ο πολιτικός αμοραλισμός!

"Καθισμένοι απέναντι σε ασαφή χθες και ασαφή αύριο, γερνάμε σήμερα..." έχει γράψει ο Αντόνιο Πόρτσια. Πόσο χρήσιμο στις περίεργες μέρες που ζούμε!
Αλήθεια, όμως, είμαστε έτοιμοι ν΄αντέξουμε τη σαφήνεια; μήπως αυτό το "νέο φως" αποκαλύψει ανεπιθύμητα πράγματα;
Βολική η ομίχλη, ειδικά όταν αυτή απαγορεύει πτήσεις σε...άγνωστους προορισμούς.

H παρουσίαση συγγραφικού έργου είναι μια σοβαρή υπόθεση. Προυποθέτει καταρχήν καλή πρόθεση από την πλευρά του παρουσιαστή κι εν συνεχεία, κατά σειρά, εμβριθή μελέτη του έργου με αναφορές σε αξίες, όπως σεβασμός, ευαισθησία κι... "ερωτική διάθεση" για το έργο και τον συγγραφέα. Η παρουσίαση δεν είναι αγγαρεία, ούτε δημοσιοσχεσίτικη άσκηση, ούτε βήμα για ναρκισσιστική εκτροπή κι αυτοαναφορικότητα, ούτε, τέλος, αποτελεί "όχημα" για κάθε είδους κι επιπέδου αναζητήσεις. Δυστυχώς, οι αρχές αυτές καταστρατηγούνται πολλάκις και το κοινό "βασανίζεται" αποπροσανατολιζόμενο, και μετατρέπεται σε "διώκτη" του πραγματικού στον άγριο κόσμο του υποθετικού...

Έριξα μια ματιά στις αναρτήσεις μου και διαπίστωσα ότι μια από τις καλύτερές μου ποιητικές στιγμές δεν συμπεριλαμβάνεται. Σας την χαρίζω λοιπόν!

Λέξεις

Είχα ένα σεβαστό κομπόδεμα με λέξεις
Κρατημένο για χαλεπούς καιρούς αλαλίας
Λέξεις ταπεινές, πομπώδεις,
Βαρύθυμες και ιλαρές,
Ασόβαρες και σοβαρές,
Λέξεις ατίθασες, ανυπόταχτες,
Λέξεις ανόρεχτες, πλαδαρές,
Στείρες και καρπερές,
Λέξεις συνένοχες, αποσιωπητικές,
Λέξεις που φέρνουν τις άνω κάτω τελείες
Σε τακτοποιημένο νοήματα.

Κάθε λογής πραμάτεια
Ξεχασμένη στα ερμάρια
Της ράθυμης μνήμης

Λέξεις που επενδύουν κι επενδύονται
Σε μακροπρόθεσμης πνοής φληναφήματα
-βέβαιο κέρδος, θολός ορίζοντας-
Σε αμοιβαίας αποδοχής στερεότυπα-
Νωθρά συμβόλαια, δυσκίνητα, ασύμφορα.
Σκέφτηκα τις εμπρόθεσμες αναγκαίες κολακείες-
Μεγάλο κέρδος, μεγάλο ρίσκο

Έπεσα σε βαθιά περίσκεψη

Μα πάλι, σκέφτηκα,
Τι να τις κάνω τις επιπλέον λέξεις
Όταν αποδίδει πολλαπλάσια το...ανείπωτο;