Καφέ κι εστιατόρια έχουν παραδοθεί στους καπνιστές, τα πεζοδρόμια στους εποχούμενους, δημόσιες υπηρεσίες παροχής κοινωνικού έργου έχουν παραδοθεί στους καταπατητές του νομίμου και προβλεπόμενου. Πλήθος άλλοι και άλλα είναι αορίστως "υπό κράτηση".
Όλα σ' αυτόν τον τόπο είναι για τον Έλληνα, έτσι όπως τον ξέρουμε. Τίποτα σχεδόν δεν είναι για τον Έλληνα, έτσι όπως τον θέλουμε.
Και είναι αδιαντροπιά για όλους να φουσκώνουμε σαν τα παγόνια, επειδή κάποιος, ερχόμενος από τη μακρινή Εσπερία, κουβαλώντας μαζί του έναν Έλληνα, που μόλις έβγαλε απ' τη ναφθαλίνη της ιστορίας, απρόσιτο κι άπιαστο σαν αερικό, τον στήνει απέναντί του, απέναντί μας, τον θαυμάζει και τον επαινεί. Βγάζει κι έναν άλλον, ελάχιστον, από μη νοθευμένο απόσταγμα Έλληνα, που βρίσκεται σε μακρινά απάτητα κελάρια.
Τούτον τον έχουμε ξεχασμένο και, ποτέ, σχεδόν ποτέ δεν τον βγάζουμε στο τραπέζι με το καλό σερβίτσιο.