Εγώ δε θα γράψω

Εγώ δε θα γράψω για το φεγγάρι
Έχουνε τόσα ειπωθεί για τις απάτες του
Ώστε η γραφή τούτη με αθώωση θα μοιάζει 
Τόσοι και τόσοι το ‘χουν πατήσει με δάκρυα, με φιλήματα
Τόσοι και τόσοι το διαγούμισαν με όρκους, με ποιήματα
Τα ίχνη των πατημάτων αχνοφαίνονται πάνω στο φόβο τους

Εγώ δε θα γράψω για το φεγγάρι
Μόνο θα γράψω για τα ολόγιομα χείλια σου
Και τούτα τα γραψίματα
πατήματα στο κόκκινο θα μοιάζουν
Θα γράψω για τα ολόγιομα μάτια σου
Που ‘χουν σε κάθε τους μεριά ασύνορο γαλάζιο

Δε θα γράψω για το φεγγάρι
Αυτό θα ‘ναι για κείνους αμίλητος συνένοχος
Εσύ για μένα θα ‘σαι
η μόνη μαρτυρία

Προσθ. ετικετώνΠροσθ. τοποθεσίαςΕπεξ.

Και μια καλή διδακτική ιστοριούλα ( με αφορμή το συμβάν με τη σφήκα- κι όχι Σφίγγα! ), γι αυτούς που νομίζουν ότι έχουν τα μέσα και τους τρόπους να εμποδίσουν το κεφάλαιο να λυμαίνεται το σύστημα...
(Ο μύθος είναι Αισώπειος)

Σφὴξ ἐπὶ κεφαλὴν ὄφεως καθίσας καὶ συνεχῶς τῷ κέντρῳ πλήσσων ἐχείμαζεν. Ὁ δὲ περιώδυνος γενόμενος καὶ τὸν ἐχθρὸν οὐκ ἔχων ἀμύνασθαι, ἐξελθὼν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ἰδὼν ἅμαξαν ἐρχομένην, τὴν κεφαλὴν τῷ τρόχῳ ὑπέθηκε, φάσκων· Συναπόλλυμαι τῷ ἐχθρῷ μου.
Πρὸς τοὺς συγκινδυνεύειν τῷ ἐχθρῷ ἐπιχειροῦντας.

Στα νέα Ελληνικά

Μιά σφήκα κάθισε πάνω στο κεφάλι ενός φιδιού κ το τσιμπούσε ξανά κ ξανά κ δέν έλεγε να φύγει. Το φίδι τίναζε το κεφάλι του εδώ κι εκεί, η σφήκα δέν έφευγε. Το φίδι τότε είπε: "αυτή η σφήκα πάει να με θανατώσει κ να με ντροπιάσει τσιμπώντας με, εμένα που τσιμπώ όλους τους άλλους. Αφού είναι να πεθάνω απο τη σφήκα, καλύτερα να πεθάνω μαζί με αυτήν", είπε κ έβαλε το κεφάλι του (όπου επάνω καθόταν η σφήκα) να το πατήσει μιά βαρυφορτωμένη άμαξα στο δρόμο.

Ασφαλώς θαυμάζουμε τόσα χρόνια τους άκρως τεχνοκρατικούς τρόπους σας με τους οποίους διατηρείτε σε ασυλία το αμαρτωλό κεφάλαιο και τους πάσης φύσεως μπαγαπόντηδες σε αυτή τη χώρα.

Μητσοτάκης: Στους φραπέδες και τη λούμπεν γραφικότητα μπορούμε να αντιπαραθέσουμε τεχνοκρατική...

NEWS247.GR

Mε το ποίημα που ακολουθεί κέρδισα το 1ο βραβείο στον εφετεινό ποιητικό διαγωνισμό της Ένωσης λογοτεχνών Ηπείρου "Λυρική Παμβώτις". Το θέμα του, όπως θα διαπιστώσετε, είναι διαχρονικό και πηγάζει από την πλούσια παράδοση αξιών και δοξασιών του Ελληνικού γένους. Άς θυμηθούμε λίγο τον Σόλωνα στον περίφημο διάλογό του με τον Κροίσο, όπως παρατίθεται στο έργο του Ηροδότου, και τον τρόπο με τον οποίο "αποκαλύπτει" το ευμετάβολο της τύχης και των ανθρώπινων πραγμάτων.

Άμωμη αλίευση 

Ρίχνεις πετονιά στη μέρα σου

και δε ξέρεις τι θα βγάλεις

λίγο ο κατεργάρης άνεμος

λίγο τα θροΐσματα του χάρτη

μια στραβοτιμονιά του βέβαιου της στιγμής

το δόλιο αντιμάμαλο του αιφνίδιου

και μένει άδεια η απόχη

$

Σαν το θάνατο

που έρχεται και τσιμπάει

ενώ ψαρεύεις για ζωή...