Πόσο αλλάξαν οι καιροί
Μας αρκεί ένας όποιος ύπνος
Φτάνει να είναι γεμάτος
Με τους εφιάλτες των άλλων....

Αυτοί οι χρυσαυγίτες με τις νέες ονομασίες που δίνουν σε γνωστές ιστορικές αξίες, κυριολεκτικά " γράφουν ιστορία "!

Η εκτίμηση, (όπως εκδηλώνεται από μερίδα του τύπου), πως η δημοσιοσκοπική " Ανάσταση " της ΧΑ, οφείλεται στο τραγικό συμβάν της δολοφονίας δύο μελών της, θεωρώ πως οφείλεται σε ρηχή κι αβασάνιστη ανάλυση της πραγματικότητας. Πιστεύω πως τα τελευταία παραδείγματα διαχωρισμού του πολιτικού προσωπικού από το κοινό δράμα του λαού και η έκδηλη προσπάθεια αυτοπροστασίας του είναι ο βασικότερος λόγος που αποστασιοποιεί τους ψηφοφόρους απ´ τις δημοκρατικά συντεταγμένες μορφές εξουσίας.

Κι όμως
τα Τείχη ποιητή
ήσαν 
μία κάποια λύσις...


Το ποίημα το συνέθεσα, έχοντας στο μυαλό μου το "corpus" των πολιτικών που εφαρμόστηκαν στη περίπτωση της δικής μας κρίσης. Ένα συνονθύλευμα αλληλοσυγκρουόμενων μέτρων, χωρίς ορατά αποτελέσματα. Τα "τείχη", η αποφυγή δηλ. της υπερέκθεσης στην βλαπτική ακτινοβολία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος στις μικρές περιφερειακές αγορές, ήταν απαραίτητα, όπως αποδείχτηκε, στην περίπτωσή μας!

Το πολύ πρόσφατο προσχέδιο του προυπολογισμού, το οποίο προβλέπει απαρασάλευτους βουλευτικούς μισθούς και παρελκόμενα, αποδεικνύει ότι πέρα από τις ιδεολογίες και πολιτικές "βιτρίνας", τύπου "μνημονιακοί", "αντιμνημονιακοί", "φασίστες", "δημοκράτες", "φιλολαϊκοί", "ανεξάρτητοι", "προοδευτικοί", "μπλε", "πράσινοι", "κόκκινοι" κι όλες οι αποχρώσεις του γκρι, κυρίαρχη, για όλους τους Βο(υ)λευτές, ιδεολογία είναι...ο πολιτικός αμοραλισμός!

"Καθισμένοι απέναντι σε ασαφή χθες και ασαφή αύριο, γερνάμε σήμερα..." έχει γράψει ο Αντόνιο Πόρτσια. Πόσο χρήσιμο στις περίεργες μέρες που ζούμε!
Αλήθεια, όμως, είμαστε έτοιμοι ν΄αντέξουμε τη σαφήνεια; μήπως αυτό το "νέο φως" αποκαλύψει ανεπιθύμητα πράγματα;
Βολική η ομίχλη, ειδικά όταν αυτή απαγορεύει πτήσεις σε...άγνωστους προορισμούς.