Δεν κατάλαβα

Εγκαινιάζω τούτη τη σωστική λέμβο του επικοινωνιακού ναυαγίου των ημερών μας με ένα ποίημα:

Δεν κατάλαβα
Πως τόσοι πολλοί
Μέσα σε τέτοιο χαλασμό
Με λίγα ψίχουλα ενόρασης
Εθρεψαν τόσες πήχες ουρανό

Κι αυτός σε ανταπόδοση
Σκεπάζει όλη τη γύμνια τους

Ακόμη δε κατάλαβα
Πως με τόση ξεχασμένη τσίμπλα
Με τόσα ξυνισμένα δάκρυα
Είδαν μόνοι αυτοί
Από όλους τους άλλους
Τους παραστρατημένους
Το μέγα θαύμα

Μάλλον θα ονειρεύονται
 Η
Θα πεθαίνω για όνειρο...